Kategorie
- wg o. Czesława Klimuszki (72)
- choroby płucno-oskrzelowe (9)
- układ krążenia (11)
- choroby krwi (11)
- zaburzenia przemiany materii (11)
- choroby wątroby i dróg żółciowych (3)
- choroby przewodu pokarmowego (16)
- choroby dróg moczowych (9)
- uczulenia i alergie (1)
- choroby układu nerwowego (1)
- choroby kobiece (1)
Cena
-
od
do
Ojciec Czesław Klimuszko uznawany jest za jednego z czołowych polskich zielarzy XX w. Już od najmłodszych lat życia fascynował go świat przyrody, spędzał długie godziny na obcowaniu z naturą i poznawaniu leczniczych właściwości roślin. Po przyjęciu święceń kapłańskich (otrzymał wówczas imię Andrzej) rozpoczął posługę w zakonie franciszkanów. Po II wojnie światowej, podczas której, jak sam twierdził, na skutek doznanego wstrząsu psychicznego zyskał dar widzenia przeszłości i przyszłości, ostatecznie osiadł w Elblągu, gdzie zasłynął jako wizjoner i uzdrowiciel. Wielokrotnie pomagał odnajdywać zaginione osoby, a chorym przepisywał lecznicze mieszanki ziołowe komponowane według własnego uznania i wiedzy. Doboru składników dokonywał intuicyjnie. Nie zawsze potrafił wyjaśnić powody, dla których na daną chorobę przepisywał właśnie taki, a nie inny zestaw ziół, jednak jego kuracje zawsze okazywały się skuteczne, co potwierdzały osoby poddawane terapii. Główną misją życia Czesława Klimuszki była pomoc bliźnim, a zebrane przez niego przepisy na mieszanki ziołowe wciąż cieszą się doskonałą renomą skutecznych leków z bożej apteki i uznaniem chorych, dla których terapia naturalna częstokroć pozostała ostatnią deską ratunku.
Czesław Klimuszko był zwolennikiem stosowania nie pojedynczych ziół, lecz mieszanek skomponowanych z roślin o działaniu wzajemnie komplementarnym (uzupełniającym), przy czym zalecał, by standardowe kuracje przeprowadzać z zastosowaniem nieparzystej liczby surowców. Z tego powodu przepisy Klimuszki składają się zazwyczaj z 7, 9 lub 11 składników (choć zdarzają się również ośmio- lub dziesięcioskładnikowe). Duchowny usprawiedliwiał to swoim głębokim przekonaniem o nieparzystej strukturze budowy wszechświata, co przesądzać miało o skuteczniejszym działaniu takich mieszanek od tych złożonych z parzystej liczby komponentów. Zalecanym sposobem stosowania było przygotowanie naparu przez zalanie kopiastej łyżki stołowej ziół jedną szklanką wrzącej wody i pozostawienie do zaparzenia pod przykryciem na 3 godziny. Po odcedzeniu napar należało delikatnie podgrzać i spożyć przed posiłkiem. Zalecana dawka wynosiła 3 szklanki ekstraktu dziennie, z wyjątkiem ziół na przeczyszczenie, które należało przyjmować w ilości 1 szklanki dziennie po lekkim posiłku. Po zakończeniu kuracji należało zrobić 7 dni przerwy i powtórzyć cykl leczenia, następnie zrobić kolejne 12 dni przerwy i, już w ramach profilaktyki zdrowotnej, po raz ostatni powtórzyć kurację.