DZIEWIĘĆSIŁ BEZŁODYGOWY korzeń
(Cichorium intybus)
ang. stemless carline thistle;
hiszp. carlina angélica;
niem. Silberdistel;
fran. carline acaule, cardabelle;
ros. Колючник бесстебельный;
Dziewięćsił bezłodygowy jest rośliną z rodziny astrowatych występującą w rejonach alpejskich południowej i centralnej Europy oraz na górzystych obszarach Azji. Najczęściej spotkać go można na suchych łąkach, murawach porastających stoki wzniesień oraz na żwirowych przydrożach, głównie w miejscach nasłonecznionych. Jego nazwa nawiązuje do charakterystycznego kształtu rośliny, która pozbawiona jest łodygi - kwiaty zdają się wyrastać bezpośrednio na środku rozety utworzonej z liści płożących się po gruncie. Dziewięćsił już w epoce średniowiecza uznawany był za leczniczy, a jego łacińska nazwa „carlina” miała nawiązywać do imienia Karola Wielkiego, który zalecił jego spożywanie swoim wojskom w celach ochrony przed morowym powietrzem, dżumą i cholerą. Współcześnie bywa wykorzystywany zarówno w medycynie alternatywnej, jak i weterynarii z przeznaczeniem dla zwierząt.
SUROWIEC: korzeń dziewięćsiłu (radix ciarlinae)
Zawiera olejek lotny (1,5-2%), w tym poliacetyleny (karlinen i karlinoksyd), inulinę, garbniki i żywice. Obfituje w fenolokwasy (chlorogenowy, kawowy, syryngowy, cynarowy), fitosterole, kwercetynę, apigeninę i luteolinę
DZIAŁANIE
Korzeń dziewięćsiłu wykazuje przede wszystkim właściwości rozkurczowe i moczopędne. Stymuluje produkcję moczu, żółci, soku trawiennego, śliny i pozostałych wydzielin wewnętrznych, poprawia trawienie, przyspiesza przemianę materii oraz wzmaga apetyt. Należy do produktów napotnych i przeciwgorączkowych. W większych dawkach może wywoływać nudności, wymioty i biegunkę. Surowiec działa również przeciwbakteryjnie, wykazuje skuteczność nawet wobec opornych na leczenie farmakologiczne bakterii, np. gronkowca złocistego. Może być stosowany zewnętrznie jako środek antyseptyczny przyspieszający gojenie ran oraz zapobiegający pojawieniu się stanów zapalnych skóry, w tym schorzeń wywoływanych przez pasożyty i choroby wewnętrzne oraz autoimmunologiczne.
ZASTOSOWANIE
Korzeń dziewięćsiłu wykorzystywany był w medycynie ludowej w stanach zapalnych układu moczowego (w tym pęcherza i nerek), w kamic nerkowej oraz problemach z wydalaniem moczu. Ponadto w zaburzeniach czynności żołądka, wątroby, pęcherzyka żółciowego i jelit. Zalecano go w chorobach płuc dla ułatwienia odkrztuszania wydzielin zalegających w drogach oddechowych, również przy przeziębieniu, grypie oraz zapaleniu gardła i oskrzeli. Wspomagająco do redukcji obrzęków i opuchlizn, w diecie odchudzającej (dla pozbycia nadmiaru wody zalegającej w organizmie). Zewnętrznie w egzemach, dermatozach, owrzodzeniach i pozostałych stanach zapalnych skóry, w tym zakażeniach grzybiczych i bakteryjnych.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią. W większych stężeniach może wywoływać nudności i wymioty, jak również działać przeczyszczająco.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Odwar
25 g korzenia dziewięćsiłu zalać 500 ml wody. Doprowadzić do wrzenia, gotować 5 minut, odstawić do naciągnięcia. Stosować zewnętrznie do przemywania skóry, jako płukankę lub do okładów. Wewnętrznie jako środek moczopędny, rozkurczowy i wykrztuśny pić 2-3 łyżki odwaru 3 razy dziennie.
Napar
1 łyżeczkę korzenia dziewięćsiłu zalać 200 ml wrzącej wody. Pozostawić do zaparzenia na 10 minut. Odcedzić. Wypić w ciągu dnia w podziale na trzy porcje. Stosować jako środek pobudzający diurezę, w zapaleniach układu moczowego, przy przeziębieniach.
Nalewka
1 część korzenia dziewięćsiłu zalać 5 części alkoholu 60%. Odstawić do maceracji na 14 dni. Po upływie dwóch tygodni przefiltrować, zlać do butelki. Spożywać po 15-20 kropli dziennie.
Kategorie produktów
