KUMIN / KMIN RZYMSKI OWOC

KUMIN / KMIN RZYMSKI owoc
(Cuminum cyminum)

ang. cumin;
hiszp. comino;
niem. Kreuzkümmel, Cumin, Kumin;
fran. cumin ;
ros. Зира́, Зэра, Римский тмин, Кмин тминовый, Кумин, Каммун;


Kmin rzymski jest jednoroczną rośliną z rodziny selerowatych spokrewnioną z fenkułem, anyżem i koprem. Swoją nazwę zawdzięcza nasionom podobnym z wyglądu do nasion kminku zwyczajnego. Uprawiany jest głównie w Indiach, Iranie, Indonezji, Chinach i krajach południowych basenu Morza Śródziemnego. W naszym kraju nie prowadzi się hodowli ze względu na słabą odporność rośliny na chłód (spadek temperatury do kilku stopni poniżej zera powoduje jej nieodwracalne uszkodzenie).


SUROWIEC: owoc kminu rzymskiego (fructus cumini cymini)

Zawiera do 4% olejku eterycznego, w składzie którego dominuje luminal, ponadto terpeny, związki kumarynowe, flawonoidy i olej tłusty. Wyróżnia się ostrym, gorzkim smakiem z wyraźnie zauważalną nutą słodyczy.


DZIAŁANIE

Preparaty na bazie kminu rzymskiego wykazują właściwości przeciwzapalne, antygrzybiczne, przeciwskurczowe i pobudzające działanie centralnego ośrodka nerwowego, w szczególności układów odpowiedzialnych za sprawne działanie serca i płuc. Kmin rzymski pobudza wydzielanie soków trawiennych i żółci, a u kobiet karmiących piersią może wzmagać laktację. Ponadto zwiększa diurezę ułatwiając usuwanie z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii, zmniejszając ewentualne obrzęki oraz bóle pochodzenia reumatycznego (powodowane m.in. przez kryształki kwasu moczowego odkładające się w stawach).


ZASTOSOWANIE W GASTRONOMII

Kmin rzymski stosuje się do dań z ryb, drobiu i wieprzowiny, jak również potrawy chili con carne. Ponieważ doskonale komponuje się z kolendrą, wchodzi w skład wielu orientalnych mieszanek przyprawowych, między innymi garam masala, curry oraz ragout. Używany jest w kuchni arabskiej i północno-afrykańskiej, doskonale wydobywa smak falafeli i humusu. Można dodawać go do serów, pieczywa (i wytrawnych wypieków) oraz zup, sosów i sałatek.


ZASTOSOWANIE W ZIOŁOLECZNICTWIE

Spożywanie większych ilości kminu rzymskiego zalecane jest osobom cierpiącym na zmniejszony apetyt i trudności z trawieniem, jak również problemy z prawidłowym usuwaniem wody z organizmu (np. na skutek chorób nerek przebiegających z upośledzeniem czynności wydalniczych). Ponadto wspomagająco w chorobach wewnętrznych wywołanych przez pasożyty. Okazuje się skutecznym środkiem ziołowym na reumatyzm, pomaga też uregulować cykl miesięczny u kobiet, a mężczyzn chroni przed stanami zapalnymi narządów płciowych.


PRZECIWWSKAZANIA

Ze względu na brak odpowiednich badań w tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.


SPOSÓB PRZECHOWYWANIA

Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.


PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA

Napar
2 łyżki owoców kminu rzymskiego zalać 1 szklanką wrzącej wody i pozostawić pod przykryciem do naciągnięcia przez około 20 minut, po czym odcedzić. Stosować 2-3 razy dziennie po 100 ml na przeziębienie i kaszel, lub zewnętrznie do obmywania skóry trądzikowej i miejsc zaatakowanych przez łuszczycę.

Nalewka
50 g owoców kuminu zalać 250 ml zalać 500 ml wódki 40-50%. Odstawić w chłodne i ciemne miejsce do maceracji na 7 dni. Po upływie tygodnie przefiltrować i zlać do butelki. Pić do czterech razy dziennie po 5 łyżki rozcieńczone w 100 ml przegotowanej wody. Można stosować do przemywania skóry trądzikowej, a w formie nierozwodnionej – do nacierania obrzękniętych stawów i bolących mięśni.