NAWŁOĆ POSPOLITA ziele
(Solidago virgaurea)
ang. European golden rod;
hiszp. vara de oro;
niem. Gewöhnliche Goldrute;
fran. Solidage verge d'or;
ros. Золота́рникобыкнове́нный, Золота́яро́зга;
To wieloletnia roślina z gatunku astrowatych. Rośnie na polanach, w zaroślach i widnych lasach, na miedzach, suchych łąkach i wrzosowiskach - występuje powszechnie w całej Europie i Azji, jak również w Ameryce Północnej. Należy do dość łatwych do identyfikacji, bowiem składa się z wysokiej na ponad metr łodygi pokrytej na całej długości zaostrzonymi listkami, zakończonej na końcu wiechowatym, żółtym kwiatostanem. Kwitnie pod koniec lata, od końca lipca do sierpnia, tworząc na polach charakterystyczne, wysokie, żółte kępy. Należy do najskuteczniejszych ziołowych środków leczniczych stosowanych w medycynie naturalnej, w stanach zapalnych pęcherza i dróg moczowych.
SUROWIEC: ziele nawłoci (herba solidaginis)
Zawiera olejek lotny, flawonoidy (głównie rutynę i kwercetynę), dużo garbników, śluz, kwasy organiczne, żywice i saponiny.
DZIAŁANIE
Nawłoć wykazuje przede wszystkim działanie moczopędne. Wydatnie wzmacnia diurezę i tym samym przyspiesza i ułatwia detoksykację całego ustroju. Odkaża układ moczowy, wspomaga proces wydalania i ułatwia pozbywania się obrzęków ciała powstałych z powodu nadmiaru wody zalegającej w organizmie. Jednocześnie wykazuje właściwości ściągające w przypadku błon śluzowych przewodu pokarmowego, dlatego może być wykorzystywana przy zaburzeniach trawienia dla zniwelowania ich skutków. Łagodzi także kaszel towarzyszący przeziębieniom. Wykazuje właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, co umożliwia jej stosowanie zewnętrzne w leczeniu zmian skórnych powstałych na tle zakażeń. Regularnie stosowania wzmacnia ścianki włosowatych naczyń krwionośnych, ograniczając ich łamliwość i zapobiegając występowaniu mikrokrwawień wewnętrznych. Ponadto działa rozkurczowo, przeciwbólowo i hipotensyjnie.
ZASTOSOWANIE
Ziele nawłoci wspomaga leczenie infekcji dróg moczowych, w szczególności pęcherza i moczowodów, wykazuje działanie terapeutyczne w kamicy nerkowej, skazie moczanowej oraz reumatyzmie, artretyzmie i gośćcu. Sprawdza się w przypadku infekcji i zakażeń bakteriami antybiotykoodpornymi. Ma zastosowanie w nieżytach przewodu pokarmowego, nadmiernej fermentacji jelitowej, drobnych krwawieniach w przewodzie pokarmowym i biegunkach, zwłaszcza u dzieci. Okłady z nawłoci stosowane zewnętrzne pomagają wyleczyć wrzodziejące i trudno gojące się rany, a działanie przeciwzapalne wykorzystać można przygotowując płyn do płukania gardła w chorobach górnych dróg oddechowych. Najczęściej używana bywa jako składowa mieszanek ziołowych.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią. Nawłoci nie należy stosować w przypadku obrzęków spowodowanych chorobami serca.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Napar
1 łyżeczkę ziela nawłoci pospolitej zalać szklanką wrzątku, zaparzać 20 minut po przykryciem, odcedzić. Pić 2 -3 razy dziennie po pół szklanki naparu, między posiłkami jako środek moczopędny, odkażający i ściągający.
Nalewka
50 g ziela nawłoci zalać 200 ml ciepłego alkoholu 40%. Naczynie szczelnie zamknąć i odstawić do maceracji w ciemne miejsce na dwa tygodnie. Po upływie 14 dni przefiltrować i zlać do butelki. Zażywać 3 x dziennie po 5 ml jako środek moczopędny, przeciwwysiękowy i przeciwobrzękowy.
Wino
50 g ziela nawłoci zalać 450 ml ciepłego, wytrawnego wina czerwonego, następnie dodać 50 ml wódki o mocy 40% i pozostawić do maceracji na dwa tygodnie. Po upływie 14 dni przefiltrować i zlać do butelki. Zażywać po 30 ml dziennie dla wzmocnienia naczyń krwionośnych, wspomagająco w leczeniu nadciśnienia i dla poprawy krążenia wieńcowego.