PODAGRYCZNIK POSPOLITY ziele
(Aegopodium podagraria)
ang. ground elder, herb gerard, bishop's weed, goutweed, gout wort, snow-in-the-mountain;
hiszp. pie de cabra, podagraria, yerba de San Gerardo;
niem. Giersch;
fran. L'égopode podagraire;
ros. Сныть обыкнове́нная;
Podagrycznik pospolity jest rośliną z rodziny selerowatych powszechnie występujących na terenie Europy i Azji. Mimo że preferuje obszary podlegające wpływom klimatu oceanicznego, w Polsce należy do pospolitych. Porasta przede wszystkim łąki, pastwiska, miedze, wilgotne zarośla, leśne przydroża i podmokłe zagajniki. Preferuje miejsca zacienione. W uprawach rolniczych i ogródkach jest uporczywym chwastem, gdyż odtwarza się nawet z niewielkich fragmentów kłącza. Odznacza się przy tym ogromną siłą konkurencyjną w stosunku do innych gatunków, dzięki czemu szybko opanowuje teren. Często tworzy całe łany. Okazuje się jednak przydatny jako roślina okrywowa - do tego celów najczęściej wykorzystuje się odmiany dekoracyjne o liściach nakrapianych białymi plamami. W przeszłości bywała wykorzystywana jako warzywo dzięki jadalnym młodym listkom, przypominającym w smaku szpinak.
SUROWIEC: ziele podagrycznika (herba aegopodii)
Zawiera flawonoidy, związki kumarynowe, kwasy chlorogenowy i kawowy,witaminę C, poza tym składniki mineralne (żelazo,miedź,mangan,tytan,bor,wapń i potas).
DZIAŁANIE
Podagrycznik posiada silne właściwości moczopędne i rozkurczowe. Działa rozluźniająco na tkanki, z których zbudowane są narządy układu moczowego, wzmaga diurezę i przyspiesza usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii z organizmu. Wypłukuje toksyny i nadmiar kwasu moczowego. Z tego powodu zaliczany jest do surowców przeciwreumatycznych. Jednocześnie wykazuje właściwości nieznacznie uspokajające, a ze względu na zawartość dużej ilości soli mineralnych regeneruje i wzmacnia organizm.
ZASTOSOWANIE
W epoce średniowiecza podagrycznik uprawiany był w przyklasztornych ogródkach jako zioło przynoszące znaczną ulgę chorym na podagrę. Zmniejszało nieznośny ból, przywracało ruchomość stawów i ułatwiało poruszanie się. Z tego powodu do dziś zalecane bywa chorym na reumatyzm i artretyzm, oraz schorzenia mięśni i stawów powstające na tle autoimmunologicznym lub z powodu osadzania w tkankach toksycznych złogów. Stosuje się w skąpomoczu, kamicy moczowej i w stanach zapalnych pęcherza i nerek. W przeszłości używano go jako składnik mieszanek ziołowych przynoszących ulgę w infekcjach górnych dróg oddechowych, natomiast w postaci świeżej do dziś bywa regionalnie zalecany do łagodzenia bólu i swędzenia spowodowanych ukąszeniami owadów.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Napar
2 łyżeczki ziela podagrycznika zalać 200 ml wrzącej wody. Zaparzać pod przykryciem przez 20 minut, następne odcedzić. Spożywać 3 razy dziennie po jednej szklance jako środek moczopędny i przynoszący ulgę w dnie moczanowej, przy skąpomoczu i jako element kuracji detoksykujących.
Nalewka
50 g ziela podagrycznika zalać 250 ml alkoholu o mocy 40-60%. Szczelnie zamknąć i odstawić do naciągnięcia na co najmniej 14 dni. Po upływie dwóch tygodni przefiltrować i zlać do butelki. Pić 3 x dziennie po 5 ml dla złagodzenia skutków dny moczanowej, artretyzmu i przyspieszyć wydzielanie moczu.
Kategorie produktów
