RUTA ZIELE

Znana od niepamiętnych czasów, zalecana była przez Hipokratesa na leczenie żółtaczki, a przez lekarzy arabskich - do łagodzenia skutków malarii. Piołunem wykładano izby chroniąc je przed inwazją szkodników, a wyciągi dodawano do atramentu, by chronić zapisane księgi przez zjedzeniem przez myszy.

Fenkuł stanowi prawdopodobnie jeden z najstarszych produktów dietetycznych na świecie – już starożytne mieszkanki Grecji i Aten żuły jego nasiona w ramach walki z otyłością, zaś mężczyźni dla zachowania pełni sił witalnych do późnej starości. Koprem żywiono się również w okresach głodu i podczas trwania… Wielkiego Postu.

Często bywa mylone z tymiankiem (pozostają spokrewnione), zawiera znaczne ilości olejków eterycznych o właściwościach antyseptycznych. Zostało oficjalnie uznane za działające prozdrowotnie i leczniczo w stanach zapalnych dróg oddechowych oraz przy przeziębieniach i grypie. Składnik wielu syropów i tabletek do ssania na gardło.

Charakterystyczne kwiaty o białych płatkach otaczających intensywnie żółte, rurkowe pręciki to jeden z najstarszych znanych ludzkości surowców zielarskich, wykorzystywany, jak udowodniły badania, od setek tysięcy lat. Łagodny w smaku i o przyjemnym aromacie stanowi nieodzowny środek wspomagający w podrażnieniach układu pokarmowego i przy rozdrażnieniu nerwowym.

Południowoamerykański surowiec zielarski ceniony jako źródło łatwoprzyswajalnej boldyny, wykorzystywanej w tradycyjnej medycynie indiańskiej jako panaceum na wszelkie schorzenia układu pokarmowego i moczowego. Stosowany również jako dodatek smakowo-aromatyzujący do potraw, herbaty, yerba mate i kawy.

Lekarze praktykujący sztukę medyczną w starożytnym Rzymie zalecali spożywanie owoców róży w stanach niedożywienia i anemii, zaś płatków – moczonych w winie, co przyspieszać miało leczenie nieżytu żołądka. Kwiaty dostarczały wonnych olejków stanowiących podstawę pierwszych znanych perfum, jak również posypywano nimi pościel, by zagwarantować spokojny i niezakłócony sen.

Polska nazwa rośliny doskonale oddaje jej podstawowe właściwości. Już pod koniec średniowiecza europejscy fitoterapeuci wykorzystywali ją do tamowania nadmiernych krwawień, zarówno wewnętrznych, towarzyszących chorobom płuc i narządów układu trawiennego, jak i miesięcznych u kobiet. Była podstawą dawnych leków aplikowanych chorym na czerwonkę i krwawe biegunki.

Lekarze praktykujący sztukę medyczną w starożytnym Rzymie zalecali spożywanie owoców róży w stanach niedożywienia i anemii, zaś płatków – moczonych w winie, co przyspieszać miało leczenie nieżytu żołądka. Kwiaty dostarczały wonnych olejków stanowiących podstawę pierwszych znanych perfum, jak również posypywano nimi pościel, by zagwarantować spokojny i niezakłócony sen.

O ile drewno kasztanowca wykorzystywane jest do produkcji beczek i mebli, to okrywająca je kora stanowi cenny surowiec przemysłowy używany w garbarstwie, a w przeszłości używana była do pozyskania popularnego barwnika do tkanin. Obdarta z młodych gałązek bywa wykorzystywana w medycynie ludowej.

Jasnota biała, ze względu na swój wygląd, bardzo często mylona bywa z pokrzywą. Pozbawiona jest jednak charakterystycznych, kłujących włosków, powodujących podrażnienia skóry. Ta drobna krzewinka nazywana bywa najlepszą przyjaciółką kobiet, gdyż wykazuje korzystne działanie na wiele kobiecych chorób.

Należy do grona najbardziej cenionych roślin pastewnych naszej strefy klimatycznej. Jest również jadalna dla człowieka – spożywać można zarówno ziele, jak i kwiaty. W medycynie ludowej znalazła zastosowanie jako środek na tzw. choroby kobiece.

Jasnota biała, ze względu na swój wygląd, bardzo często mylona bywa z pokrzywą. Pozbawiona jest jednak charakterystycznych, kłujących włosków, powodujących podrażnienia skóry. Ta drobna krzewinka nazywana bywa najlepszą przyjaciółką kobiet, gdyż wykazuje korzystne działanie na wiele kobiecych chorób.

Jaskółcze ziele jest najskuteczniejszym znanym środkiem naturalnym zwracającym kurzajki. Zielone części rośliny wydzielają mleczny sok o żółtym zabarwieniu, którym medycyna ludowa zalecała pokrywać zmiany skórne. Alkaloidy zawarte w roślinie hamowały rozrost brodawek i namnażanie wirusa powodującego szpecące narośla.

Podziemne partie rośliny to niezwykle bogate źródło substancji odżywczych. Ze względu na gorzki smak już przez starożytnych uważane były za korzystnie działające na układ żółciowy i wątrobę. Zalecano je w stanach osłabienia organizmu i w problemach trawiennych. Używano też do pozyskiwania brązowo-karmazynowego barwnika.

Gynostemma (brak polskiej nazwy), podobnie jak żeń-szeń, to jedno z podstawowych ziół tradycyjnej medycyny chińskiej. Należy do cenionych surowców adaptogennych i tonizujących zalecanych przede wszystkim osobom szczególnie narażonym na długotrwały stres jako środek podnoszący naturalną odporność organizmu.