RZEPIK POSPOLITY ziele
(Agrimonia eupatoria)
ang. common agrimony, church steeples, sticklewort;
hiszp. agrimonia común, hierba de San Guillermo;
niem. Gewöhnliche Odermennig, Gemeiner Odermennig;
fran. Aigremoine eupatoire;
ros. Репешо́к обыкнове́нный;
Rzepik pospolity jest rośliną z rodziny różowatych dość typową dla flory Polski, a w stanie naturalnym występującą powszechnie w Europie i środkowej Azji. Ze względu na rozmiary raczej trudno go przeoczyć - wysokość łodygi, zakończonej licznymi, żółtymi kwiatami, potrafi dochodzić do 1,5m. Występuje na przydrożach, zboczach, świeżych łąkach, pastwiskach i miedzach, od nizin po pogórze. Często tworzy mieszańce z rzepikiem wonnym, co jednak nie ma negatywnego wpływu na zawartość substancji czynnych cenionych w ziołolecznictwie. Surowcem jest ziele, czyli szczytowe partie rośliny zbierane przed i podczas kwitnięcia, przed zawiązaniem owoców.
SUROWIEC: ziele rzepiku (herba agrimoniae)
Zawiera olejek eteryczny (0,2%), garbniki katechinowe (3-5%), gorycze, flawonoidy, glikozyd – eupatorynę, trójterpeny, cholinę, kwas nikotynowy, fitochinon, fitosterole i sporo krzemionki. Posiada słaby zapach i gorzkawy smak.
DZIAŁANIE
Współcześnie prowadzone analizy potwierdziły przypuszczenia dawnych zielarzy, iż rzepik wykazuje działanie korzystne dla wątroby. Wzmaga produkcję i ułatwia przepływ żółci między pęcherzykiem a dwunastnicą, łagodzi podrażnienia błony śluzowej żołądka i pozostałych narządów układu trawiennego. Hamuje stany zapalne i przeciwdziała wysiękom. Dzięki obecności garbników działa ściągająco i antyseptycznie, zmniejsza obrzęki wewnętrzne i opuchliznę tkanek. Reguluje trawienie poprzez przywrócenie prawidłowego stanu flory bakteryjnej w jelitach, co zapobiega wzdęciom i kolkom jelitowym oraz przeciwdziała biegunkom. W połączeniu z innymi ziołami działa powlekająco na śluzówkę gardła, ułatwia odkrztuszanie i działa antybakteryjnie wspomagając walkę z anginą i bakteryjnymi zapaleniami gardła. Ostatnio przeprowadzone badania wskazują, że rzepik reguluje wydzielanie insuliny do krwi.
ZASTOSOWANIE
Ziele rzepiku zalecane jest przede wszystkim w chorobach pęcherzyk a żółciowego (w kamicy żółciowej, przestojach żółci,) oraz chorobach wątroby (zapaleniach, marskości, itp.). Zalecane jest w kłopotach trawiennych, na wzdęcia, kolki i nadmierną fermentację jelitową., jak również w nieżycie żołądka i dwunastnicy. Pomocniczo w leczeniu biegunki oraz jako składnik płukanki do gardła przy przeziębieniach, infekcjach górnych dróg oddechowych i chorobach bakteryjnych. Może być używany zewnętrznie jako antyseptyczny środek do przemywania ciała stanach zapalnych skóry i narządów płciowych. W połączeniu z innymi ziołami zaleca się jego stosowanie do leczenia chorób układu moczowego, zapalenia pęcherza i dolegliwościach nerkowych.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Odwar
2 łyżeczki ziela rzepiku zalać 200 ml chłodnej wody. Doprowadzić do wrzenia i gotować na wolnym ogniu przez 5 minut. Zaparzać pod przykryciem 20 minut. Odcedzić. Używać zewnętrznie do okładów przemywania ciała.
Napar
2 łyżeczki ziela rzepiku zalać 200 ml wrzącej wody. Parzyć pod przykryciem przez 20 minut, odcedzić. Wypić w ciągu dnia w podziale na 2-3 porcje.
Nalewka
50 g ziela rzepiku zalać 400 ml alkoholu o mocy 40-60%. Pozostawić do wytrawienia w chłodnym i ciemnym miejscu na 14 dni. Po upływie dwóch tygodni odfiltrować i zlać do butelki. Zażywać 2-3 razy dziennie po 3 ml.
Kategorie produktów
