SZCZEĆ POSPOLITA korzeń
(Dipsacus fullonum)
ang. wild teasel, fuller's teasel;
hiszp. cardencha, baño de Venus, carda, raspasayos;
niem. Wilde Karde;
fran. cardère sauvage;
ros. ворся́нкалесна́я, сукновалов;
Szczeć pospolita z rodziny szczeciowatych jest dwuletnią rośliną wywodzącą się z terenów Europy i Azji. Choć naturalnie porastała wyłącznie obszary położone na półkuli północnej, współcześnie spotkać ją można również w Ameryce Południowej. Preferuje siedliska położone w pobliżu rzek, brzegów strumieni, nieużytki rolnicze i podmokłe łąki, gdzie dominują luźne, żwirowe gleby. Dorasta do wysokości 1,5 m i wyróżnia się specyficznym kształtem kwiatów, które przypominają najeżone kolcami, owalne główki. W przeszłości roślina znajdowała przede wszystkim zastosowanie przemysłowe – jej kwiatów używano do wyczesywania lnu, konopii i wełny w procesie produkcji tkanin, zaś wysuszone korzenie służyły jako rodzaj wydajnej hubki, ułatwiającej rozniecanie ognia. Tymczasem prowadzone współcześnie badania wykazały, że poszczególne części szczeci to ważny sojusznik w walce z boreliozą roznoszoną przez kleszcze.
SUROWIEC: korzeń szczeci (radix dipsaci)
Zawiera znaczne ilości kwasów fenolowych (chlorogenowy, chinowy i kawowy), glikozydy oraz irydoidy, jak również kwas ursolowy (trójterpeny), saponiny i alkaloidy.
DZIAŁANIE
Dzięki obecności kwasów fenolowych szczeć pospolita wykazuje silne właściwości bakteriostatyczne. Przeciwdziała rozwojowi chorób wywoływanych przez drobnoustroje, aktywuje do działania naturalne siły układu odpornościowego i wzmaga wydajność białych ciałek krwi, przez co skraca cały proces zdrowienia i leczenia. Jednocześnie roślina posiada właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne, zmniejszające wewnętrzne wysięki i obrzęki, w szczególności dolegliwości w obrębie stawów i mięśni. Działa przeciwreumatycznie i przeciwzapalnie oraz nieznacznie moczopędnie. Pomaga w zwalczaniu infekcji.
ZASTOSOWANIE
Preparaty na bazie korzenia szczeci znajdują zastosowanie przede wszystkim w leczeniu boreliozy. Zmniejszają dolegliwości bólowe, ułatwiają koncentrację i zmniejszają zasięg stanów zapalnych towarzyszących chorobie. Korzeń szczeci wykazuje również skuteczność w łagodzeniu objawów reumatyzmu, artretyzmu, infekcji stawów i mięśni oraz dny moczanowej. Pomaga chronić miąższ wątroby przed działaniem toksyn, dlatego może być wykorzystywany jako jeden ze składników mieszanek ziołowych detoksykujących i oczyszczających organizm. Wyciągi wodne z korzeni szczeci można stosować zewnętrznie do przemywania zmian skórnych, wyprysków, liszajów i owrzodzeń.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią. W przypadku kamicy żółciowej ziele szanty stosować w porozumieniu z lekarzem.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Odwar
1 łyżkę korzeni szczeci zalać 200 ml ciepłej wody. Doprowadzić do wrzenia i gotować na wolnym ogniu przez 5 minut. Zaparzać pod przykryciem przez 20 minut, schłodzić i odcedzić. Pić 2 x dziennie po 1 szklance.
Nalewka
100 g rozdrobnionych korzeni szczeci zalać 300 ml alkoholu o mocy 40%. Pozostawić w ciemnym, chłodnym miejscu do maceracji na 2 tygodnie. Po upływie 14 dni przefiltrować i zlać do butelek. Pić 3 x dziennie po 10 ml (2 łyżeczki od herbaty).
Kategorie produktów
