ŚLIWA TARNINA
(Prunus spinosa)
ang. blackthorn, sloe;
hiszp. endrino;
niem. Schlehdorn, Schlehe, Heckendorn, Schwarzdorn, Deutsche Akazie;
fran. epine noire, Prunellier;
ros. Тёрн, Терно́вник, Сли́ва колю́чая;
Śliwa tarnina jest stosunkowo dużym krzewem z rodziny różowatych, przybierającym niekiedy postać małego drzewa, dorastającego w skrajnych przypadkach do 8 m wysokości. Występuje powszechnie na terenie Europy i Azji, jak również na północnych krańcach Afryki. Tworząc liczne odmiany i krzyżówki uważana jest za protoplastkę śliwy domowej. Rośnie zazwyczaj w gęstych skupiskach nierzadko formując tzw. czyżnie, czyli cierniste zarośla stanowiące ostoję wielu dzikich zwierząt. Preferuje stanowiska silnie nasłonecznione i gleby wapienne, choć bywa również spotykana na podłożach żwirowych i kamienistych, na obrzeżach lasów, miedzach i ugorach. Tarnina należy do roślin bardzo odpornych zarówno na mróz, jak i suszę, a posiadając umiejętność rozmnażania z podziemnych kłączy należy do trudnych do wyplenienia z miejsc, gdzie jej wzrost nie jest pożądany. Dostarcza dwóch surowców wykorzystywanych w ziołolecznictwie: kwiatów i owoców.
SUROWIEC: kwiat tarniny (flos pruni spinosae)
Kwiaty tarninyzawierają olejek eteryczny z kamforą, flawonoidy, nektar, garbniki, prunazynę, cukrowce oraz sole mineralne i kwasy roślinne. Mają białą barwę, lecz w trakcie suszenia często ciemnieją przybierając szaro-kremowy odcień.
DZIAŁANIE
Kwiaty tarniny wykazują właściwości moczopędne, przeczyszczające i detoksykujące. Wzmagają diurezę i ułatwiają usuwanie z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Jednocześnie działają napotnie pomagając pozbyć się trujących metabolitów zalegających w warstwach skórnych. Jako składnik mieszanek ziołowych rozluźniają mięśnie gładkie, z jakich zbudowana jest większość narządów wewnętrznych, przeciwdziałając występowaniu bolesnych kurczów w obrębie układu oddechowego i trawiennego. Jednocześnie wzmacniają ścianki komórkowe naczyń krwionośnych obniżający ryzyko wystąpienia krwawień wewnętrznych i wysięków. Używane zewnętrznie działają ściągająco i powlekająco.
ZASTOSOWANIE
Kwiaty tarniny stosowane są przede wszystkim jako składnik mieszanek moczopędnych zalecanych przy skąpomoczu i w chorobach układu moczowego. Uważane są za skuteczne w kamicy nerkowej, w zapaleniu pęcherza moczowego i infekcjach nerek. Pomagają złagodzić objawy takich chorób jak artretyzm, reumatyzm i zapalenie stawów. Mogą być stosowane jako środek zbijający gorączkę w infekcjach górnych dróg oddechowych, jak również wspomagająco w zaburzeniach trawienia, nieżytach żołądka i jelit oraz biegunkach. Wyciągi wodne z kwiatów tarniny znajdują zastosowanie zewnętrzne do przemywania zmian skórnych powstałych na tle alergicznym oraz do nasiadówek w zapaleniach pochwy i krwawieniach z odbytu.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Napar
2 łyżeczki kwiatów tarniny zalać 200 ml wrzącej wody. Pozostawić do zaparzenia pod przykryciem przez 20 minut, przecedzić. Pić 3-4 razy dziennie po 100 ml.
Nalewka
50 g kwiatów tarniny zalać 250 ml alkoholu o mocy 40-60%. Pozostawić w ciemnym miejscu do maceracji na 14 dni. Przefiltrować, zlać do butelki. Spożywać 3-4 razy dziennie po 5 ml jako środek moczopędny i rozkurczowy. Kwiaty pozostałe po odfiltrowaniu nalewki można odcisnąć, wymieszać z miodem w proporcji 1:1 i dokładnie zmielić. Spożywać w chorobach układu moczowego 3-4 razy dziennie po 1 łyżce.
Kategorie produktów
