WRZOS ZWYCZAJNY kwiat
(Calluna vulgaris)
ang. common heather, ling;
hiszp. la brecina;
niem. Besenheide (Calluna vulgaris), auch Heidekraut oder Erika;
fran. Callune;
ros. Ве́реск обыкнове́нный;
Wrzos zwyczajny jest zimozieloną krzewinką, której naturalne siedliska znajdują się na obszarach środkowo-północnej Europy i Azji, a która zawleczona została również do Ameryki Północnej i Australii. Choć pojedyncze okazy należą do niewielkich i nie przekraczają wysokości 80 cm, w skupiskach tworzy rozesłane na ziemi, rozległe kobierce. Preferuje gleby suche, dobrze przepuszczalne, o kwaśnym odczynie. Spotkać ja można na skrajach lasu, w leśnych zrębach i borach sosnowych, na glebach kwaśnych i na torfowiskach. Bywa również uprawiana w przydomowych ogrodach jako bylina ozdobna.
SUROWIEC: kwiat wrzosu (flos callunae)
Zawiera glikozydy fenolowe, głównie arbutyna i metyloarbutyna, nieco olejku eterycznego, flawonoidy, garbniki, aminokwasy, kwasy organiczne (cytrynowy, fumarowy), trójterpeny (kwas ursolowy), substancje gorzkie, śluzy, składniki mineralne, (kadm, magnez, mangan, żelazo), sole mineralne z dużą ilością krzemionki.
DZIAŁANIE
Kwiaty wrzosu charakteryzują się silnym działaniem moczopędnym ,które aktywuje się w środowisku zasadowym (dlatego podczas kuracji z zastosowaniem tego surowca zalecane jest utrzymanie diety bogatej w produkty mleczne, ziemniaki i sałatę). Działają odtruwająco, delikatnie antyseptycznie i odwadniająco. Posiadają właściwości antyseptyczne i przeciwbakteryjne.
ZASTOSOWANIE
Wrzos znajduje zastosowanie wewnętrzne i zewnętrzne. Wewnętrznie zalecany jest jako środek moczopędny w zapaleniu dróg moczowych, pęcherza i moczowodów, w przewlekłych nieżytach dróg moczowych, zapaleniu miedniczek nerkowych i nerek oraz kamicy nerkowej. Bywa również stosowany jako środek ściągający w niestrawności, biegunkach i nieżytach przewodu pokarmowego. Zalecany jest jako środek odtruwający w niektórych zaburzeniach przemiany materii, w chorobach skórnych, np. egzemie, w trudno gojących się ranach, w gośćcu., oraz pomocniczo przy chorobach reumatycznych, chorobach wątroby i bezsenności. Zewnętrznie kwiat wrzosu bywa stosowany do przygotowania kąpieli leczniczych o działaniu antyseptycznym, przeciwzapalnym i łagodzącym dolegliwości wynikające z infekcji skórnych, jak również eliminującym napięcie mięśni wynikające z presji nerwowych.
PRZECIWWSKAZANIA
Ze względu na brak odpowiednich badań tym kierunku nie są zalecane kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią.
SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
Należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, w zamkniętych opakowaniach, chronić od światła i wilgoci.
PRZYKŁADOWE FORMY ZASTOSOWANIA
Odwar
2 łyżeczki kwiatów wrzosu zalać 500 ml wody. Doprowadzić do wrzenia i gotować przez 5 minut. Pozostawić do zaparzenia pod przykryciem na 10 minut. Następnie odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 1/3 szklanki.
Macerat
1 łyżkę kwiatów wrzosu zalać 1 szklanką chłodnej, przegotowanej wody. Pozostawić do maceracji na 8 godzin. Odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po pół szklanki jako środek moczopędny i odtruwający.
Do kąpieli leczniczych
50 g kwiatów wrzosu zalać 1 litrem chłodnej wody. Doprowadzić do wrzenia i gotować przez 5 minut. Następnie pozostawić do zaparzenia na 10 minut. Odcedzić. Odwar wlać do kąpieli. Działa relaksująco na zmysły i jednocześnie odkażająco na skórę, zaleczając egzemy i łagodząc problemy skórne.
Mieszanki ziołowe
Na zapalenie miedniczek nerkowych
50 g kwiatów wrzosu, 100 g liści borówki brusznicy, 50 g ziela skrzypu, 25 g liści brzozy, 25 g liści orzecha włoskiego. 2 łyżeczki mieszanki zalać 200 ml wody i pozostawić na 2 godziny do napęcznienia. Następnie doprowadzić do wrzenia i gotować przez 3 minuty. Zaparzać pod przykryciem przez kwadrans, po czym odcedzić. Pić 3-4 razy dziennie po pół szklanki między posiłkami.
Na kamicę moczową
50 g kwiatów wrzosu wymieszać z 50 g kwiatów wiązówki, 50 g ziela rdestu ptasiego, 25 g ziela uczepu i 25 g mięty pieprzowej. 2 łyżeczki mieszanki zalać 1,5 szklanki wrzącej wody, zaparzać pod przykryciem przez kwadrans, następnie odcedzić. Pić 3-4 razy dziennie po jednej szklance dziennie między posiłkami jako środek moczopędny i chroniący drogi moczowe przed zakażeniami. Szczególnie polecany przy kamicy szczawianowej.
Na zakażenie dróg moczowych
50 g kwiatów wrzosu wymieszać z 50 g kwiatów nagietka, 25 g kwiatów kasztanowca, 25 g korzenia omanu, 25 ziela tymianku i 25 g kwiatów bzu czarnego. 3 łyżeczki mieszanki zalać 250 ml wrzącej wody, po czym pozostawić na 1 godzinę do zaparzenia pod przykryciem. Przyjmować jako środek bakteriobójczy, przeciwkrwotoczny, przeciwzapalny, oraz wzmacniający naczynia włosowate, przy ostrym i przewlekłym infekcyjnym zapaleniu dróg moczowych, a także w nieżycie żołądka i jelit.
Kategorie produktów
